รู้สึกไหมว่าทุกวันนี้ หาความเงียบยากขึ้นทุกที

Options

คนสมัยนี้เป็นอะไรกันหนอ ทำอะไรชอบเสียงดังๆ ไว้ก่อน เดินตลาดนัดก็จะต้องเจอร้านที่เปิดเพลงดังๆ ชนิดคุยกันไ่ม่รู้เรื่อง (แล้วจะซื้อของ / สั่งอาหารยังไงหว่า)

ตามหมู่บ้านหรือหอพัก วันดีคืนดีจัดทำบุญตอนเช้า ปลุกสมาชิกด้วยการเปิดเพลงดังแบบได้ยินทั้งหมู่บ้าน/หอพัก เราว่าหนวกหูมากกว่าได้บุญ และเป็นการรบกวนคนที่เขามีเหตุจำเป็น บางคนอาจจะไม่สบายต้องการพักผ่อน บางคนอาจจะทำงานดึก ยังตื่นไม่ไหว แต่ต้องมาทนฟังเสียงหนวกหู ใครจะมาหรือไม่มาร่วมงานเป็นสิทธิของเขา แต่การทำเสียงดังรบกวนมันเป็นการไปละเมิดคนอื่น (รวมทั้งพวกหูผีอย่างเรา มีเสียงอะไรเข้าหน่อยก็นอนไม่หลับ หงุดหงิดหัวใจมากค่ะ)

จะเห็นกระทู้ห้องชายคาบ่อยๆ เรื่องการเปิดเพลงดังๆ รบกวนบ้านข้างเคียงจนมีปัญหากระทบกระทั่งกันตามมา เราว่าเป็นการเสียมารยาทมากๆ

คนไทยนี่แปลก มีงานฉลอง งานศพ หรืองานอะไรกันก็ช่าง ต้องมีเพลงดังๆ แบบได้ยินไปไม่ต่ำกว่า 3 ซอย คาราโอเกะเสียงคนเมาร้องเพี้ยนไป 7 คีย์ ให้คนทั้งตำบลได้ยินตอนดึกๆ ทำไมต้องเปิดให้มันดังขนาดนั้นด้วยไม่เข้าใจ

ไม่รู้เราเป็นคนเดียวหรือเปล่า แต่เจอเสียงดังมากๆ ทีไรเราจะหลีกเลี่ยงไม่ไปแถวๆ นั้นเลย เพราะแสบหู คุยอะไรไม่รู้เรื่อง แถมบางทีเจอดนตรีเร็วๆ เสียงเบสทำเอาใจสั่นไม่เป็นจังหวะ -*- ฉะนั้นร้านไหนที่เปิดเพลงดังมากๆ อดได้เงินเราแน่นอน และเสียงที่ดังเกินไปยังทำให้หูมีปัญหาในระยะยาวด้วยนะคะ ฟังบ่อยๆ ระวังหูหนวกก่อนแก่เน้อพี่น้อง อยากฟังดังๆ ก็ต่อหูฟังเปิดให้เต็มที่ อยากหนวกก็เชิญหนวกไปคนเดียวค่ะ ไม่ต้องลากคนอื่นมาหนวกด้วย

ปล.เราอยากรู้จริงๆ ว่าคนที่เปิดเพลงดังหูแตกนี่คิดอะไรกันอยู่ แล้วไม่กลัวไปรบกวนชาวบ้านเหรอ? ถ้าใครนิยมเพลงดังหูแตก ช่วยมาบอกเหตุผลทีนะคะ

#1 300W RMS อัดเต็มๆ จะทำได้มั๊ยครับ เข้าใจ จขกท ของผมวันหยุดก็ชอบ
จัดทำบุญ เลี้ยงเพลพระ เปิดเพลงตั้งแต่ 6 โมงเช้ายันพระมา พระสวดและก็ฉัน
ประมาณ 1 ชม. ก็เสร็จ จากนั้นมันก็คาราโอเกะยาวยัน 4 ทุ่ม พวกทำบุญเลี้ยงพระ
บังหน้า หาเรื่องทำ Here กันมากกว่า ผมใช้ วิธีหนีไปอยู่ตามห้างเอา หรือถ้าบ่อยเข้า
ก็โทรไปด่านิติ ว่าอนุญาตได้ไง

ถ้าหมู่บ้านผมมีงานแบบนี้สองสามวันครั้งจะย้ายหนีครับ
แต่ถ้าปีละสองสามครั้ง ก็คงไม่ติดใจอะไร

ไม่เท่าไหร่ ยิ่งเก็บมาคิดยิ่งเป็นทุกข์
แต่ถ้าทุกวันก็คงไม่ไหว นานๆทีพอได้

เห็นด้วยกับจขกท.ค่ะ เป็นคนชอบความเงียบสงบเหมือนกัน ไม่เข้าใจข้างบ้านที่ชอบร้องคาราโอเกะเสียงดังๆ เผื่อแผ่ให้คนอื่นได้ฟังทั้งๆที่เสียงก็แย่ขนาดนั้น ไม่อาย ไม่เกรงใจคนอื่นหรือไง เรื่องนี้น่าใส่ในหลักสูตรเด็กนักเรียนเลยนะ เรื่องการเคารพสิทธิของผู้อื่นเนี่ย

ชุมชน สิ่งแวดล้อม ภูมิประเทศ เป็นตัวแปร ทำให้คนในพื้นที่นั้นๆ มีนิสัยไปในทางเดียวกันครับ

อย่างเช่นเรื่อง เสียงดัง ก็เช่นเดียวกันครับ

สังเกตุว่า ชุมชนหนาแน่น ก็ทำให้ผู้คนบริเวณนั้น พูดเสียงดังกว่า ที่ชุมชนเบาบางครับ นานๆเข้าก็ติดเป็นนิสัยชอบเสียงดังไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตามครับ

คนจีนในประเทศจีน ส่วนใหญ่ชอบโหวกเหวก อาจจะเป็นเพราะพลเมืองหนาแน่น แต่ก็ไม่เสมอไป เพราะว่า คนจีนที่มีวัฒนธรรมที่ดี มีความรู้ ก็พูดเสียงเบาก็มีครับ

สังเกตุคนยุโรปที่อยู่นอกเมือง เวลาพูดกัน เพียงขยับปากนิดเดียว แม้เสียงออกมาเบา แต่เราก็ได้ยินชัดเจน

คนญี่ปุ่นในเมืองหลวง จะเดินเร็วกว่า คนในชนบท เคยมีคนนำมาเล่นตลกๆว่า ไปเที่ยวเมืองโตเกียว เห็นผู้หญิงเข็นรถเข็นในนั้นมีเด็กน่ารัก จะยกกล้องมากดชัตเตอร์ พอยกกล้องขึ้นมา ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว กดชัตเตอร์ไม่ทัน

ต่างๆเหล่านี้ เพราะสิ่งแวดล้อมนำพาทั้งนั้นครับ

เคยโดนสมัยเรียนตอนอยู่ กทม.ค่ะ มีแฟลตที่ดินแดงอยู่ห้องหนึ่งอยู่มาเป็นสิบๆ ปี เอาละหว่าตอนที่มีคนทรงเจ้าย้ายขึ้นมาเปิดตำหนักบนชั้น 5 ตรงข้ามกับบ้านเรา ทรงบ้าทรงบออะไรกันตอนหลังเที่ยงคืน!!! อินี่ก็เป็นประเภททำงานกลางค่ะ (เป็นนักดนตรี) กลางวันไปเรียน แม่เจ้าอินี่กลับมาถึงบ้านตอนตีหนึ่งคนทรงก็ยังคงทรงอยู่ คือไม่เข้าใจว่ามรึงจะนุ่งขาวห่มขาวหาสวรรค์วิมานอะไรในเมื่อมรึงสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้าน่ะ ปรากฎว่าเป็นบ่อยเข้าๆ ทุกวันๆ จนอินี่ทนไม่ไหวค่ะ ไม่ไปพูดด้วยนะคะเสียปากค่ะกับคนพวกนี้ ด้วยความโมโหโกรธาผีห่าเข้าสิง อินี่ก็จัดเลยค่ะกลับไปเป็นดีเจแคมฟร็อกอีกครั้งหลังจากห่างหายไปนานหลายปี ยอมอดนอนอ่ะค่ะ เหนื่อยก็เหนื่อย เครียดก็เครียด เลยจัดหนักให้เลย โชคดีที่ห้องอื่นๆ เค้าไม่อยู่ (แอบสำรวจทุกครั้งก่อนจะจัดการโมตัวเองเป็นดีเจค่ะ) รบกับอิบ้านทรงเจ้านี่เป็นเดือนๆ ค่ะ จนมันยอมไม่ทรงหลังสี่ทุ่ม เราก็สบายแฮไปได้อีกประมาณเดือนนึงค่ะ แต่...มันกลับมาอีกแล้วสันดานเดิมเปลี่ยนไม่ได้ค่ะ หลังเที่ยงคืนมันแหกปากวี๊ดว้ายวู้วกันอีกแล้ว แต่คราวนี้เรายังไม่ทันได้ทำอะไร ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งมีพี่ผู้ชายแถวนั้นเพิ่งมีลูกค่ะ ลูกยังแดงๆ อยู่ อดรนทนไม่ไหวเดินออกมาด่าตอนตีสี่ค่ะ (คิดดูเถอะค่ะตีสี่มันยังทรงอยู่) พี่ผู้ชายถึงกับบอกว่า "มรึงเป็นเฮียอะไรครับถึงมาแหกปากทุกคืนๆ ไม่ได้มองรึไงว่านี่มันสถานที่แบบไหน บ้านตัวเองรึก็ไม่ใช่ก็เช่าเค้าอยู่ มรึงเห็นใจคนอื่นเค้าบ้างมั๊ยลูกตรูก็เพิ่งจะเกิดต้องมาฟังมรึงแหกปากทุกคืนเนี่ยใช่เรื่องหรอ" มันก็เถียงค่ะ เถียงคอเป็นเอ็นแถมมีพาดพิงถึงเราด้วย ๕๕+ พี่ผู้ชายเค้าก็ตอบกลับยับเยินเลยค่ะว่า "วันดีคืนนี้ตรูไม่เคยเห็นน้องเค้าอยากจะเปิดเพลงเสียงดังเลยด้วยซ้ำ จะมีก็เมื่อเดือนก่อนที่มรึงทำสันดานเฮียๆ แบบนี้แหละ แล้วรู้ไว้นะว่าตอนน้องเค้าเปิดเพลงเสียงดังอย่างที่มรึงว่าอ่ะ บ้านตรูไม่ได้ยินว้อยเพราะน้องเค้าปิดประตูหน้าต่างมิดชิด มีแต่บ้านมรึงนั่นแหละที่ได้ยิน เพราะไม่เคยปิดประตูหน้าต่างตอนเจ้ามรึงลงอ่ะ แหกปากให้เค้าได้ยินกันลั่นแฟลต ถ้าพรุ่งนี้มรึงยังไม่หยุดตรูจะถือว่ามรึงลองดี แล้วเดี๋ยวจะได้รู้ว่าเจ้าจริงหรือเจ้าปลอม หึหึ" เรานอนฟังอยู่ในบ้านค่ะ แอบสะใจเล็กๆ แบบประมาณว่าพี่ผู้ชายคนนั้นนักเลงมาก เค้าอยู่มาพร้อมกันกะเราเป็นสิบๆ ปี มาเจอพวกนี้ไม่ไหวๆ ๕๕+

ก็เพราะเค้าอยาก"ดัง"